Okuduğum en sürükleyici kitap "Hayat" tı. Ve hala sürüklüyor..

Hayat yaşayarak alışmayı öğretir insana..

Harcanıp gidiyor ömür dediğin. Bazen bir sevda uğruna, bazen bir ümit uğruna.. Bazen de bir hiç uğruna..

Herkes bir şeyler götürür senden, Kimi hayallerini çalar, kimi umutlarını. Kimi de en güzel yıllarını..

Kendinize ait olan hayatı başkalarını memnun etmek için heba etmeyin..

Doğal olmak bir insana en çok yakışan pozdur. Ama her insan bunu beceremez..

Gizemli bir yolculuktur hayat. Kimi ömrünün yettiği yere kadar gider, kimi de hayallerinin bittiği yere..

Mutluluğu beklerken içim geçmiş..

Fazla kurcalamayın hayatı..

Her şey sırayla.. Önce gözyaşlarını silersin. Sonra buna neden olanları..

Bazen öyle bir susarsın ki, insanın suratına değil, yüreğine vurur söylenmemiş cümlelerin..

Bu dünya iyi olanların değil, iyi oynayanların dünyası..

İnsan ateş gibidir. Çok uzaklaşma üşürsün, çok yaklaşma yanarsın..

Yaşamak hayata katlanmak demek..

Bazı insanların ipiyle kuyuya inilmeyeceğini hep kuyunun dibinde öğreniyor insan..

Zamanla alışıyor insan.. "Olsun ya, alışkınım ben" demeye bile..

Biz hayatı yaşayanlardan değil, hayatla mücadele edenlerdeniz..

Bazen insan sığınmak istiyor.. Yalnızlığa,sessizliğe, kendine..