Bakmayın siz benim bu kadar neşeli olduğuma..

Mevsim ne olursa olsun, yalnız kalınca üşüyor insan..

En fakir insan hiç parası olmayan değil, bir hayali bile olmayandır..

Hava soğuyunca değil, yüreği soğuyunca üşüyor insan..

İnsan insana lazımdır. Ama; İNSAN İNSANA..

Bazen hüzünlerini bir gülümsemenin içine saklar insan..

Sonra dedim ki kendime.."Kendi başının çaresine kendin bak dostum. Kimseden fayda yok sana.."

Hem babalardan, hem de aynı zamanda babalık görevi yapan annelerden birazcık sitem..

Aylarca, hatta yıllarca sabredersin.. Sonra bir bakarsın, dakikalara bile tahammülün kalmamış..

Öyle yalnız hisseder ki insan kendini bazen.. ne sesinden anlayan vardır, ne de sessizliğinden..

Hep çocuktur benim yüreğim. Kocaman umutlarım, küçücük mutluluklarımla.. Her şeye inat.. Herkese inat..

Belki de en büyük hatalarımızdan biriydi; kapıyı göstereceğimiz yerde, anlayış göstermek..

Bazı insanlar sesini duyuramadığı için, içine ağlarmış.. Kimse üzülmesin diye güler, ruhu ölse bile sevdikleri için yaşarmış..

Yaşadıkça değil, yaşayamadıkça yaşlanır insan..

Zamanla her şeyi öğreniyor insan..

Öyle bir haldeyiz ki.. Dışımız günlük güneşlik, içimizse hüzünlü bir sonbahar..

Sonra dedim ki kendime; "Boş ver be dostum. Gülümse, mutlu görün ve hiçbir şey olmamış gibi davranmaya devam et.."

Resim yazısı ekle

En kötüsü de; insanın yaşamak istediği hayatla, yaşamak zorunda olduğu hayat arasında sıkışıp kalması.. Etrafa renk saçarken, kendi içinde siyah olması..

Sonra dedim ki kendime; Bağırıp çağırmana gerek yok. Seni duymak isteyene bir fısıltın yeter..

En büyük uçurumdur göz.. Düşenin parçası bile bulunmaz..