Ağlayarak geldim hayata. Sözüm olsun gülümseyerek gideceğim. Dünyanın bütün zorluklarına, bütün kötülüklerine inat..

İki yüzlüdür hayat. Bazen arkandan çelme takacak kadar nankör, bazen elinden tutup kaldıracak kadar centilmen..

Bazen gitmeli insan.. Herkesten, her şeyden.. Bedenen olmasa da ruhen..

Farklı olmaya çalışmak insanı farklı yapmaz.Asıl fark; birileri farklı olmaya çalışırken kendin olarak kalabilmektir.

Hayat dediğin bir bilmece. Altı üstü iki hece. Çözene gündüz çözemeyene gece..

Hayata bakış açımı değiştirdim. Artık bakmıyorum..

İnsanın gideceği bütün yollar kendinden geçer..

Bazen insanları sadece izlersin.Garip bir sakinlikle..Hissettiğin tek şey sessizliktir.Sadece sessizlik..

Kazanmak için etrafındakileri harcayanların elde edeceği şey galibiyet değil, yalnızlıktır..

Faydası yok sözlerin Hayat bildiğini okuyor nasıl olsa..

Güneşin olsun gönlünde, gök bulutlarla dolu olsa bile..

Bana yeni bir hayat lazım. Eskisini elime yüzüme bulaştırdım..

Resim yazısı ekle

Herkesi "Adam" yerine koymayın. Bazılarının bünyesi alışık değildir, yerini yadırgar..

Hayat dediğin bir tiyatro sahnesi..Ne provası var, ne senaryo belli. Kimi zaman drama, kimi zaman komedi..

Dışımız günlük güneşlik, içimizse sonbahar. Yüzümüzde şen kahkahalar, içimizde sessizce ağlayan bir çocuk var.

Hayat herkese eşit davranmaz. Kimini çıkmaz bir sokağa bırakıp "Yolun açık olsun" der, kiminin elinden tutar hayallerine götürür..

Hayat elini tutturmayan yaramaz bir çocuk gibi koşup gidiyor. Ne durdurmaya gücün yetiyor, ne de yetişmeye nefesin..

İnsanın yaşı kaç olursa olsun, ağlarken hep kimsesiz bir çocuktur..

Aslında toz pembedir hayat. Kimi tozunu yutarken, kimi pembe hayallerini yaşar..

Bazen hüzünlerini bir gülümsemenin içine saklar insan..