Öyle bir haldeyiz ki.. Dışımız günlük güneşlik, içimizse hüzünlü bir sonbahar..

Çok ince düşünmeyin. Üşütürsünüz..

Hayatın acı gerçekleri varsa, bizim de toz pembe hayallerimiz var..

Ne olurdu sanki hayat bir gün de şaşırtsa bizi. Getirip karşımıza koysa aklımızdan geçenleri..

Kendimden Özür Diliyorum..

İnsanları insanlar kanser ediyor. Sigaraya suç atmayın..

Kısa gelen battaniye gibidir hayat. Yukarı çekersin ayakların isyan eder, aşağıya çekersin omuzların titrer..

Acemiliğime geldi..Bir dahaki sefere böyle yaşamam..

Güvenemiyorsun insanlara.. Dil başka olmuş, yürek başka.. Görünmüyor asıl yüzler, maskeler bile sahte..

Olur ya bir gün "çok mutluyum", "hayat çok güzel" falan yazarsam bilin ki hesabım çalınmıştır..

Her ne yapacaksan kendin için yap ilk önce.. Başkaları için değil..

Biliyorum kendimi.. Seviyorum kendimi..

Çürük olanı sağlamdan, gerçek olanı yalandan, insan olanı insancıktan ayırmadığın ve senden bir şeyler götürenleri yakınında tuttuğun sürece gelecekten güzel şeyler bekleme..

Sevmek de hayata dair, en az sevilmek kadar..Mutluluk da hayata dair, hüzünlü kalp sancıları kadar.. Baharın coşkusu da hayata dair, kışın ayazı kadar.. ve umut da hayata dair, karanlıkta savrulmak kadar..

Hayat dediğin bir panayır yeri.. Kimimiz cambaz, kimimiz hokkabaz..Bir yanda güldüren aynalar.. Diğer yanda korku tünelleri, dönen dolaplar..

Öyle acımasız ki hayat, öyle acımasız ki insanlar.. Bir parça huzur ararken, bin parçaya bölünüyoruz..

Lafa gelince eş dost çoktur ama, herkes tek başına direnir hayata..Ve hayat her zaman şöyle söyler;" kendi başının çaresine kendin bak dostum, kimseden fayda yok sana.."

Bazen böyledir işte.. Sen kıymet verirsin, o hayatını kıyamete çevirir..

Mahallemizin MOBESE Kameraları..

Okuduğum en sürükleyici kitap "HAYAT"tı.. Ve hala sürüklüyor..