Hızımı alamayıp depresyona girdim..

Kışlar ne kadar uzun sürse de sonu hep bahardır.. 

Aslında kimse hayal ettiği hayatı yaşamıyor. ki.

Bazı insanların karakteri, tıpkı döviz kuru gibi.. Saat başı değişiyor..

Nar gibiyim bu aralar. Dışım tek parça.. İçim paramparça..

Ben hayatı ciddiye alıyorum ama, o işin dalgasında. Sanki ben yokmuşum gibi davranıyor..

Eskiden fotoğraflar siyah beyazdı ama hayat renkliydi.. 

Şimdi fotoğraflar rengarenk de peki ya hayat?